Είναι υγιεινό το ιωδιούχο επιτραπέζιο αλάτι;
Τo ιωδιούχο αλάτι είναι το ίδιο με το επιτραπέζιο, στο οποίο έχει προστεθεί και ιώδιο. Περιέχει 5 mg/kg ιωδιούχο νάτριο, κάλιο ή ασβέστιο. Περιέχει, επίσης, μικρή ποσότητα ζάχαρης, η οποία αποτρέπει την οξείδωση του ιωδίου. Χωρίς αυτή, το αλάτι θα κιτρίνιζε.
Το θαλασσινό αλάτι χάνει το ιώδιό του μετά από λίγη ώρα αφού βρεθεί στην αλυκή, γιατί το ιώδιο εξαχνώνεται σχεδόν απευθείας. Θεωρείται απαραίτητο στη διατροφή πληθυσμών που κατοικούν μακριά από θάλασσες και ωκεανούς, καθώς είναι ένα εύχρηστο μέσο που θα προσφέρει το πολύτιμο αυτό συστατικό στον οργανισμό.
Εφαρμόζεται σε πολλές χώρες…
Παράγεται ουσιαστικά ως προστατευτικό μέτρο κατά της βρογχοκήλης, μιας πάθησης του θυρεοειδή αδένα.
Οι ορεινές περιοχές του κόσμου έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να παρουσιάσουν ανεπάρκεια ιωδίου, καθώς η βροχή απομακρύνει το ιώδιο από τους βράχους και το έδαφος.
Η αυξημένη πρόσληψη βρογχοκηλογόνων παραγόντων στα τρόφιμα, αλλά και στο νερό, καθώς και η ανεπάρκεια ορισμένων ιχνοστοιχείων στο έδαφος ή στην τροφική αλυσίδα (όπως το σελήνιο), είναι δυνατόν να επηρεάσουν την πρόσληψη και τον μεταβολισμό του ιωδίου στον οργανισμό, προκαλώντας ή αμβλύνοντας τις επιδράσεις της ανεπάρκειας του ιωδίου.
Το ιώδιο απορροφάται άμεσα από τη δίαιτα και αποτελεί σημαντικό στοιχείο για τη σύνθεση των ορμονών του θυρεοειδούς στον οργανισμό. Τόσο το νερό όσο και τα τρόφιμα αποτελούν πηγές ιωδίου, με τα θαλασσινά ψάρια να αποτελούν τη σημαντικότερη πηγή ιωδίου.
Το γάλα και το κρέας είναι, επίσης, πλούσιες πηγές ιωδίου.
Τα φυτικά τρόφιμα είναι πιθανό να έχουν χαμηλή περιεκτικότητα ιωδίου εάν η περιεκτικότητα του εδάφους στο οποίο φυτρώνουν είναι, επίσης, χαμηλή.
Η ανεπάρκεια ιωδίου ποικίλει παγκοσμίως και περιορίζεται προς το παρόν στις αναπτυσσόμενες χώρες, κυρίως λόγω των πρωτοβουλιών της δημόσιας υγείας, όπως η προσθήκη ιωδίου στο αλάτι. Η προσθήκη ιωδίου στο αλάτι είναι η πλέον προτιμητέα μέθοδος, η οποία μάλιστα έχει συμβάλει σημαντικά στην ελάττωση των περιστατικών της ανεπάρκειας σε Ευρώπη και Αμερική. Στην Αμερική το ιωδιούχο αλάτι πρέπει να περιέχει 76 μγρ ιωδίου ανά γραμμάριο αλατιού. Η καθημερινή κατανάλωση αλατιού υπολογίζεται ότι είναι μεταξύ 2 και 6 χλγρ που παρέχουν 152-456 μγρ.
Ωστόσο, πολλές αναπτυσσόμενες χώρες έχουν αντιμετωπίσει προβλήματα με την εφαρμογή των προγραμμάτων προσθήκης ιωδίου στο αλάτι, καθώς τους είναι δύσκολο να παράγουν και να διατηρήσουν την παραγωγή επαρκών ποσοτήτων υψηλής ποιότητας ιωδιούχου αλατιού το οποίο προορίζεται για μεγάλους πληθυσμούς, όπως η Ινδία. Το επιπλέον κόστος του και τα προβλήματα που αφορούν στη διάθεση κα τη διανομή του στις απομακρυσμένες περιοχές
μπορούν επίσης να αποτελέσουν πρόβλημα.
Βεβαίως υπάρχουν πολλοί που υποστηρίζουν πως το πρόσθετο ιώδιο που μπαίνει στο αλάτι, είναι διαφορετικό από την απορροφήσιμη από τον οργανισμό μορφή του
ιωδίου.
Γι΄αυτό είναι προτιμότερο σε περιπτώσεις έλλειψης, αυτό να λαμβάνεται μέσω των τροφών που την περιέχουν, με κύρια κατηγορία αυτή των θαλασσινών, ή μέσω καταλλήλως σχεδιασμένων διατροφικών συμπληρωμάτων.
Σε περίπτωση όμως που το αλάτι αυτό έχει επιλεχθεί ως πηγή πρόσληψης ιωδίου, θα πρέπει ο χρήστης να έχει κατά νου την απώλεια ιωδίου με το μαγείρεμα. Το αλάτι αυτό πρέπει πάντα να προστίθεται στο τέλος…
Το ιωδιούχο αλάτι που κυκλοφορεί στην αγορά το ραφιναρισμένο περιέχει πρόσθετα, είναι επεξεργασμένο και δεν είναι υγιεινό…
Να προτιμάτε το ανεπεξέργαστο θαλασσινό αλάτι! Είναι πιο υγιεινό και να λαμβάνετε τροφές που περιέχουν ιώδιο! Είναι καλύτερα!
