Περίληψη Μελέτης
Σε παραθαλάσσια αβαθή έκταση στις παρυφές της Σαγιάδας Θεσπρωτίας εντοπίσθηκαν σημαντικά αποθέματα ώριμου πηλού. Η μεταφορά κατάλληλων φερτών υλικών από τους παρακείμενους ορεινούς όγκους, σε επαφή με το υφάλμυρο νερό που περιέχει 25 g/L διαλυμένα άλατα, αποτέλεσε το υπόστρωμα για τη δημιουργία πηλού.
Τα φερτά αυτά υλικά εμπλουτίσθηκαν με οργανικά συστατικά (3,5%) από τη σήψη φυκιών και με τη συμμετοχή μικροοργανισμών μετέτρεψαν τα φερτά υλικά σε ώριμο θεραπευτικό πηλό. Ο πηλός αυτός είναι ζελατινώδης, παρουσιάζει ομοιογένεια, καλή πλαστικότητα και άριστη συνάφεια με την επιδερμίδα, στοιχεία, που τον καθιστούν έτοιμο για εφαρμογή.
Κατά την εφαρμογή δημιουργεί τοπική υπεραιμία, καθώς επίσης άριστη καθαριότητα και τρυφερή αφή της επιδερμίδας. Τα διαλυτά άλατα, που περιέχει αποτελούνται κυρίως από χλωριούχο νάτριο.
Η στερεά φάση αποτελείται κατά 25% από ανθρακικά άλατα και 65% αργίλους, κυρίως μοντμοριλλονίτη, καολίνη και βιοτίτη.
Το 85% των κόκκων του πηλού έχει μέγεθος μικρότερο από 50 μm, ενώ το 50% των κόκκων αυτών έχει μέγεθος μικρότερο από 6 μm, γεγονός που εξηγεί την καλή πλαστικότητα του πηλού παρά την υψηλή περιεκτικότητά του σε ανθρακικά άλατα. Όμως το 15% περίπου του πηλού απαρτίζεται από υπολείμματα φυκιών, τεμάχια θαλάσσιων οργανισμών και άμμο με μέγεθος μεγαλύτερο από 50 μm, χαρακτηριστικό ενοχλητικό για τις περισσότερες εφαρμογές.
Επομένως, η εκμετάλλευσή του προϋποθέτει την απομάκρυνση των υλικών με μέγεθος μεγαλύτερο από 50 μm, γεγονός που θα βελτιώσει την άριστη ήδη μηχανική και έμμεσα τη θεραπευτική συμπεριφορά του πηλού.
Για να διαβάσετε ολόκληρη την μελέτη ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο:
