Η εικόνα με τους ηλικιωμένους που περιμένουν υπομονετικά κάθε πρωί σε πολλές γωνίες της πόλης να περάσουν τα λεωφορεία για τα μπάνια στην Αγία Τριάδα και στις Αλυκές Μεσολογγίου έρχεται από τα παλιά!
Οι σημερινοί ηλικιωμένοι ίσως να είναι οι ίδιοι που στα νιάτα τους περίμεναν τα πούλμαν της εποχής για να πάνε μέχρι τη Σταμνά και το Μεσολόγγι. Αυτές ήταν οι in παραλίες της εποχής τις οποίες τιμούσαν δεόντως οι Αγρινιώτες και οι Αγρινιώτισσες. Φόρτωναν στα λεωφορεία τα καλούδια που έπαιρναν μαζί τους και βουρ για τη θάλασσα! Τώρα, εδώ που τα λέμε δεν ήταν πολλοί αυτοί που ήξεραν μπάνιο και δεν ξεμάκραιναν. Βοηθούσαν και τα νερά που είναι ρηχά. Αλείφονταν λοιπόν με την ιαματική λάσπη και έβλεπες να είναι όλα… μαύρα. Έτσι έβγαζαν το χειμώνα με λιγότερους πόνους στα κόκαλα. Έχουν μείνει δε σε όλους οι ατάκες για τα μπάνια και τα παγωτά. Στο τέλος κάθε καλοκαιριού ρωτούσαν ο ένας τον άλλο «πόσα παγωτά έφαγες φέτος;» ή «πόσα μπάνια έκανες;» Φυσικά επειδή σχεδόν όλοι βρίσκονταν στα καπνοχώραφα, έτρεχαν να προλάβουν να κάνουν κάνα μπάνιο εκεί κοντά στο τέλος του
καλοκαιριού. Έτσι ήταν τότε τα πράματα! Ασπρόμαυρα…
Εφημερίδα “Συνείδηση”
