Γράφει ο Νικήτας Φιλιππόπουλος
Σύντομη ιστορική ανασκόπηση: Για να θυμούνται οι μεγαλύτεροι και να μαθαίνουν οι νέοι
Υποψήφιος δηµοτικός σύµβουλος της “Λαϊκής Συσπείρωσης”, Μέλος του Μετώπου Ελεύθερων Δηµοτών
Λες και ήταν χθες, πως πέρασαν τριάντα πέντε ολόκληρα χρόνια από την απεργία πείνας και τον µεγάλο ξεσηκωµό της πόλης της θυσίας, για τη σωτηρία της λιµνοθάλασσας, από τις τεράστιες αλυκοποιήσεις και την ικανοποίηση του αιτήµατος να περιέλθει ο λιµνοθαλάσσιος ζωτικός χώρος κατά πλήρη κυριότητα, στην πόλη των Ελεύθερων Πολιορκηµένων.
Με το παρόν δηµοσίευµα επιθυµώ να επαναφέρω στη Μνήµη ΟΛΩΝ εκείνων που αγαπούν και µάχονται για τη σωτηρία του Λιµνοθαλάσσιου περιβάλλοντος, ακτίδες των µεγάλων εκείνων ηµερών, για να υπενθυµίσω στη σηµερινή νεολαία, ότι το µοχλό της Ιστορίας και των Κοινωνικών κατακτήσεων, κινούν πάντα οι ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΙΣ ΑΓΩΝΕΣ υπέρ του ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ.
Μπορεί ο µίζερος κοµµατισµός, τα ιδιοτελή συµφέροντα και οι µαταιόδοξοι και δειλοί κρατικοδίκαιοι ΦΑΝΟστάτες της συµφοράς, να επιδιώκουν την περιθωριοποίηση των αγωνιστών, το κοινωνικό σκεπτόµενο ΣΥΝΟΛΟ, γνωρίζει άριστα όµως, από πού κρατάει η σκούφια καθενός και το πόσα αυτή χωράει.
Το τι κερδήθηκε και το τι έγιναν τα οράµατα, οι επιδιώξεις και οι αγώνες εκείνης της εξεγερµένης εποχής, θα τα καταγράψει η Ιστορία της Πόλης και η κρίση των νεότερων γενεών θα αποδώσει τα εύσηµα σ’ ΟΛΟΥΣ εκείνους που έβαλαν πάνω από το ΙΔΙΩΤΙΚΟ το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΝ-ΦΕΡΟΝ…
Κλείστε µέσα σας, την ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΗ ιδέα του Μεσολογγίου και θα αισθανθείτε σκεπτόµενοι άνθρωποι, κάθε είδος αγωνιστικού ΜΕΓΑΛΕΙΟΥ.
Ατυχώς το ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΣ Μεσολόγγι πάλεψε για το Λιµνοθαλάσσιο περιβάλλον και την αλιευτική ανάπτυξη, που θα έφερε την οικονοµική του ανάσταση και πνευµατική πρόοδο.
Το ‘φαγαν όµως οι προσκυνηµένοι συµφεροντολογικοί κοριοί! Έτσι έµεινε στάσιµο και ο ζωτικός του ΧΩΡΟΣ στα χέρια του ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΙΜΠΡΑΗΜ και οι πλουτοπαραγωγικές του πηγές να αλατίζουν ακόµα, συνεχώς και κατά συρροή, το θυσαυρο-φυλάκιο των επιτήδειων, που κουνούν µε περισσή ευκολία τις κάθε είδους, κοµµατικές, µαταιόδοξες και οικονοµισάριες µπαντιέρες τρικολόρε. Με την ευχή και την ελπίδα του θεό(ς) – φυλάτου, την πόλη της Ελευθερίας, από τα ίδια λάθη, καθότι ουδέν λάθος αναγνωρίζεται µετά την αποµάκρυνση εκ της κάλπης, των κάλπικων επιλογών.
1959 Ίδρυση ΟΣΕΛΜΑ
1960 Δοκιµαστική αποξήρανση από Ολλανδούς (POLDER)
1964 Οµόφωνο ψήφισµα του δηµοτικού συµβουλίου δηµαρχούντος του Χρ. Μπασαγιάννη για να δοθεί η Λιµνοθάλασσα κατά κυριότητα στο Δήµο µας. Η πρόταση ήτανε του Χρ. Καλαντζή.
1965 Διάλυση του ΟΣΕΛΜΑ
1966 Οι φαγάνες µπαίνουν στη Λιµνοθάλασσά µας αφού η πλειοψηφία του τότε Δηµ. Συµβουλίου µε προτροπή του Δηµάρχου Μπασαγιάννη «τα έδωσε όλα». Η καταστροφή αρχίζει, δόλωµα η εκβιοµηχάνιση που υποσχόταν ο κ. Νεύρος. Παραίτηση του Προέδρου του Δηµ. Συµβουλίου Δηµ. Μακρή σαν πράξη αντίστασης.
1969 Αρχίζει η καταστροφή της Πλώσταινας και της Κλείσοβας τεράστια καταστροφικά έργα, που αλλοιώνουν την όψη της πόλης, µε τις επιχωµατώσεις και τη δηµιουργία των αλατοπηγίων. Το παραµύθι της εκβιοµηχάνισης συνεχίζεται από τον επιβήτορα του Δηµαρχιακού αξιώµατος Νίκο Βούλγαρη, που συνεχίζει την πολιτική του µη παραιτηθέντος αλλά παυθέντος από την Χούντα Χρ. Μπασαγιάννη.
1974 Κινητοποιήσεις για ν΄ανοίξουν οι καµάρες για να παύσει να χρησιµοποιείται η Κλείσοβα σαν προθερµάστρα των Αλυκών. Επέµβαση Εισαγγελέα, κατάληψη του Δηµαρχείου από τους ψαράδες και µερικών «ροµαντικών» κήρυξη απεργίας πείνας. Άνοιγµα των καµαρών και απελευθέρωση της Κλείσοβας από τους αγανακτισµένους Μεσολογγίτες, επί Νοµαρχίας κ. Ζαρκάδα.
1975 Συνέχιση του καταστροφικού έργου της αλυκοποίησης, υπογραφή σύµβασης για παραχώρηση 60.000 στρέµ. (50 χρόνια µε δικαίωµα αναθεώρησης για άλλα 25 χρόνια) µεταξύ Κράτους ΕΛΕΒΜΕ
1978 Πρόταση για εγκατάσταση πετροχηµικού στο Γαλατά, µε προοπτική επέκτασης της Αλυκής και περαιτέρω καταστροφή της Λιµνοθάλασσας. Συναίνεση της τότε Δηµ. Αρχής. Κοροϊδία της πόλης µας από τον πρωθ. Κων. Καραµανλή. Ανακοίνωση του δηµάρχου Μηλιώνη ότι «η πόλη µας θα γίνει 40.000 κάτοικοι» αν γίνουν τα έργα.
1979 Απεργία πείνας µε αίτηµα να σταµατήσει η αλυκοποίηση και να περιέλθει κατά κυριότητα η Λιµνοθάλασσα στην Τοπ. Αυτοδιοίκηση.
1981 Αλλαγή τοποθεσίας για την εγκατάσταση των πετροχηµικών από το Γαλατά στο Νιοχώρι. Αγώνα στων κατοίκων για την µη εγκατάσταση. Προεκλογικές υποσχέσεις του ΠΑΣΟΚ ότι θα δοθεί η Λιµνοθάλασσα στο Δήµο.
1982 Υπόσχεση του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου από το µπαλκόνι του Δηµαρχείου στις Γιορτές ΕΞΟΔΟΥ ότι θα τηρηθούν οι υποσχέσεις του ΠΑΣΟΚ.
1983 Επαναβεβαίωση της πρωθυπουργικής υπόσχεσης στο λόγο του πρωθυπουργού στο Κιλελέρ.
1983 Έρχεται στο Δήµο µας η µε αριθµ. 58931/12.9.83 απόφαση των υπουργών Γ. Γεννηµατά (Εσωτερικών) Κ. Σηµίτη (Γεωργίας) Δ. Τσοβόλα (Οικονοµικών) και παραχωρείται κατά νοµή και χρήση η Κλείσοβα. Το Δηµοτικό Συµβούλιο µε την 207/83 απόφασή του δεν αποδέχεται την παραχώρηση γιατί δεν υλοποιείται το ΠΑΜΜΕΣΟΛΟΓΓΙΤΙΚΟ ΑΙΤΗΜΑ της κατά κυριότητας παραχώρησης του ζωτικού της χώρου.
1984 Η πλειοψηφία του Δηµοτικού Συµβουλίου (εµειοψήφισε µόνο ο κ. Φιλιππόπουλος) αναιρεί την προηγούµενη απόφασή του και αποδέχεται την 58931/12.4.83 απόφαση των υπουργών απεµπολώντας το πάγιο αίτηµα της πόλης µας.
1984 Παγκόσµιο ιχθυολογικό συνέδριο στο Μεσολόγγι, διαπίστωση για τις τεράστιες δυνατότητες της Λιµνοθάλασσας µιας από τους συνέδρους. Απορία του παγκοσµίου φήµης ιχθυολόγου κ. Ραβανιάν για τον αναξιοποίητο ιχθυολογικό πλούτο. Διαπίστωσή του. Ότι δεν συνυπάρχει η Επιστηµονική αξιοποίηση µε την κρατούσα κατάσταση, της Ελεύθερης Αλιείας και της άντλησης όγκων νερού από την Κλείσοβα για τις Αλυκές.
1985 α) Μελέτη του ΙΩΚΑΕ (Ωκεανογραφικού Ινστιτούτου). Β) Ανάθεση µελέτης για τα τεχνικά έργα στο γραφείο Δοξιάδη µε σκοπό την αλιευτική αξιοποίηση της Λιµνοθάλασσας. Γ) Μερική κατάργηση της σύµβασης Δηµοσίου ΕΛΕΒΜΕ.
1986 Φθάνει στο Δηµαρχείο η µε αριθ. 231991 14. 11. 85 απόφαση των υπουργών Α. Κουτσόγιωργα (Εσωτερικών), Γ. Μωραΐτη (Γεωργίας), Δ. Τσοβόλα (Οικονοµικών), που αναθεωρεί την προηγούµενη κατά νοµή και χρήση παραχώρησης στο Δήµο µας.
1987 Ανακοίνωση για την χρηµατοδότηση από τα ΜΟΠ ύψους δύο δισεκατοµ. Για την αλιευτική αξιοποίηση της Λιµνοθάλασσάς µας.
1988 Ο Υπουργός Έρευνας-Βιοµηχανίας και Τεχνολογίας κ. Σ. Πεπονής παραχωρεί στους ΟΤΑ µε το δυνητικό Νόµο 1822/1989 µετοχές των Αλυκών Α.Ε., που για το Μεσολόγγι ανήρχοντο στο 36-40% των µετοχών.
1989 Απρίλης, Υλοποίηση της απόφασης του Δηµ. Συµβουλίου σύσταση της Δηµοτικής Επιχείρησης η «ΚΛΕΙΣΟΒΑ» µε πρόεδρό της τον Δήµαρχο κ. Ζωγράφο.
Σεπτέµβρης, Αδιέξοδος, τεράστιο χρηµατικό έλλειµµα, παραίτηση του Δηµάρχου από την Προεδρία, ακολουθεί όλο το συµβούλιο. Εκλογή νέου Διοικ. Συµβουλίου που αποτελείται από Πρόεδρος, Παπαθέου Γεώργ. (Δηµ Σύµβουλος) Αντιπρόεδρος, Γιώτη-Μάσσου Ουρανία (Δηµ. Σύµβουλος). Καννίνιας Ν., (πολίτης πόλεως) Γεώργιος Σκαρλάτος (εκπρόσωπος των Αλιέων) Αντώνιος Σαλούρος (εκπρόσωπος του εργατικού κέντρου).
1989 Η Επιτροπή Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων επιλέγει τη Λιµνοθάλασσα Μεσολογγίου-Αιτωλικού, ως πρώτη επιλογή ενδιαφέροντος, για την προώθηση ενός ολοκληρωµένου µοντέλου αλιευτικής διαχείρισης.
1991 Επί Δηµοτικής Αρχής κ. Ρεπάσου, λόγω χρεών πτωχεύει η Δηµοτική Επιχείρηση της «Κλείσοβας».
1992 Προσπάθειες ιδιωτικοποίησης των Ελληνικών Αλυκών Α.Ε., µε ανακοινώσεις του διευθύνοντος συµβούλου Αθ. Δάλλα.
1993 Με την 1319/28-9-93 Κοινή Υπουργική απόφαση εγκρίνονται τα µέτρα προστασίας των αγροτόπων Λ/Θ Μεσολογγίου –Αιτωλικού κατ΄ εφαρµογή της συνθήκης Ραµσάρ.
1997 Η Επιτροπή χρηµατοδότησης έργων, ενέταξε στο πρόγραµµα ΕΠΠΕΡ (έργα Προστασίας Περιβάλλοντος) το ΧΥΤΑ Μεσολογγίου και εγκρίνει δαπάνη 918 εκατ. Δραχµές επί δηµαρχίας Παλκογιάννη, µε τη συµπαράσταση του µακαρίτη Π. Γιαννόπουλου και του Ν. Φιλιππόπουλου.
1998 Προσπάθειες µετοχοποίησης (ιδιωτικοποίησης) µέσω χρηµατιστηρίου των Ελληνικών Αλυκών Α.Ε.
1998 Στ΄ αζήτητα προσπαθεί να θέσει η υπουργός Βιοµηχανίας κυρία Βάσω Παπανδρέου το δυνητικό ιδρυτικό νόµο των Αλυκών, που παραχωρούσε το 40% των µετοχών στο Δήµο Μεσολογγίου µε τη συναινετική σιωπή της δηµοτικής πλειοψηφίας του Ρεπάσου.
2001 Δια στόµατος του Υφ. Κ. Καλαφάτη, ο Υπουργός ανάπτυξης κ. Ν. Χριστοδουλάκης ανακοινώνει το οριστικό και αµετάκλητο θάψιµο του δυνητικού Νόµου 1822/1988 του Σ. Πεπονή. Γνώστης του Εκσυγχρονιστικού εγκλήµατος ήταν και ο κ. Χρ. Βερελής. Έναρξη αγωνιστικών αντιδράσεων από φορείς της Πόλης, χωρίς όµως επιτυχία.
2002 Επί Δηµαρχίας Πρεβεζάνου µε τη συναίνεση και την αποδοχή από το Γιάννη Αναγνωστόπουλο πρώην Δήµαρχο, µπαίνει και η ληξιαρχική πράξη ταφής του δυνητικού Νόµου. Οι ΟΤΑ της περιοχής περιορίζονται αντί του 40% των µετοχών στο µίζερο 12%.
2009 Η παραπέρα ίσως ιδιωτικοποίηση των Αλυκών Α.Ε µε την πλειψηφία των µετοχών να περνούν προφανώς στον ιδιώτη κ. Καλαµαράκη που ήδη κατέχει το 26% των µετοχών και ελέγχει και τη Δηµοτική Επιχείρηση Αλυκών Τουρλίδας, αφού έχει προαγοράσει το αλάτι της. Τα σοβαρότατα περιβαλλοντικά προβλήµατα που µαστίζουν τον προστατευόµενο ΥΔΡΟ-ΒΙΟΤΟΠΟ από διεθνείς συµβάσεις, της µόλυνσης, των καταπατήσεων και της περιβαλλοντικής ύβρεως, της αποτυχηµένης µεγάλης Αλυκής.
Μας οδηγούν στεντόρεια να κραυγάσουµε: Τι έχεις Γιάννη, ότι είχα πάντα!!
Επιµύθιο: Εµµένουµε στην άποψη µας «Μ’ αγώνες κατακτούµε τα δικαιώµατά µας…»
ΞΕΡΟΥΜΕ – ΘΕΛΟΥΜΕ – ΜΠΟΡΟΥΜΕ
Υ.Γ. Η µελέτη του ΧΥΤΑ έγινε από την οµάδα του καθηγητού κ. Βαρνάβα του Πανεπιστηµίου Πατρών, µε το σύστηµα (Καλοδένδρι).
Τότε αντιδρούσαν ο µακαρίτης Ν. Ρήγας, Ν. Μουρκούσης και η οµάδα του Παν. Κατσούλη.
